معنی علی موصلی - جستجوی لغت در جدول جو

علی موصلی

لغت نامه دهخدا

علی موصلی

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

علی مصری

(عَ یِ مِ)

ابن عبدالرحمان بن احمد بن یونس بن عبدالاعلی صدفی مصری. مکنی به ابوالحسن. رجوع به ابن یونس (ابوالحسن علی بن...) و نیز علی (ابن عبدالرحمان بن...) شود
ابن ابی حزم قرشی دمشقی مصری شافعی. مشهور به ابن نفیس و ملقب به علاءالدین. رجوع به ابن نفیس و علی (ابن ابی حزم...) شود
ابن سندبن علی بن سلیمان. وی در اصل لواتی بود ولی در ابیار می زیست و از شافعیان مصر بود. رجوع به علی ابیاری شود
ابن یعقوب بن جبریل بن عبدالمحسن بکری مصری شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی بکری شود
ابن عبدالله سفطی مصری مالکی. مشهور به وراق و ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی وراق شود
ابن خلیل مرصفی یا مرصفاوی مصری مدنی شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی مرصفی شود

ابن عبدالرحمان بن احمد بن یونس بن عبدالاعلی صدفی مصری. مکنی به ابوالحسن. رجوع به ابن یونس (ابوالحسن علی بن...) و نیز علی (ابن عبدالرحمان بن...) شود
ابن ابی حزم قرشی دمشقی مصری شافعی. مشهور به ابن نفیس و ملقب به علاءالدین. رجوع به ابن نفیس و علی (ابن ابی حزم...) شود
ابن سندبن علی بن سلیمان. وی در اصل لواتی بود ولی در ابیار می زیست و از شافعیان مصر بود. رجوع به علی ابیاری شود
ابن یعقوب بن جبریل بن عبدالمحسن بکری مصری شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی بکری شود
ابن عبدالله سفطی مصری مالکی. مشهور به وراق و ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی وراق شود
ابن خلیل مرصفی یا مرصفاوی مصری مدنی شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی مرصفی شود

لغت نامه دهخدا

علی موصلی حنبلی

(عَ یِ مَ / مو صِ)

ابن حسین بن علی بن ابی بکر بن محمد موصلی حنبلی. ملقب به عزالدین. شاعر متوفی در سال 789 هجری قمری وی مدتی ساکن حلب بود و آنگاه به دمشق رفت. او راست: التوصل بالبدیع الی التوسل الشفیع، که بدیعیه ای است و شرح آن. نیز دیوان شعری دارد. (از معجم المؤلفین)
ابن خلیفۀ موصلی. نحوی متوفی در سال 562 هجری قمریاو راست: المعونه، در نحو. (از کشف الظنون ص 1743)

ابن حسین بن علی بن ابی بکر بن محمد موصلی حنبلی. ملقب به عزالدین. شاعر متوفی در سال 789 هجری قمری وی مدتی ساکن حلب بود و آنگاه به دمشق رفت. او راست: التوصل بالبدیع الی التوسل الشفیع، که بدیعیه ای است و شرح آن. نیز دیوان شعری دارد. (از معجم المؤلفین)
ابن خلیفۀ موصلی. نحوی متوفی در سال 562 هجری قمریاو راست: المعونه، در نحو. (از کشف الظنون ص 1743)

لغت نامه دهخدا

علی قوصی

(عَ یِ)

ابن عبدالحق حجاجی مالکی قوصی. وی فقیه واصولی و مورخ و فلکی مصری بود. در سال 1202 هجری قمریدر قوص متولد شد و تحصیلات خود را در جامع أزهر دنبال کرد و به تدریس پرداخت. سپس به غالب کشورهای عرب سفر کرد و در سال 1294 هجری قمری در اسیوط درگذشت. او راست: 1- ایقاظ الوسنان فی العمل بالسنه و القرآن. 2- تشنیف الاسماع بتعریف الاجماع. 3- حاشیه بر قصۀ مولداز در دیر. 4- رساله ای در اصطرلاب. 5- شرح خطبۀ مختصر سعد تفتازانی بر التلخیص. (از معجم المؤلفین)

ابن عبدالحق حجاجی مالکی قوصی. وی فقیه واصولی و مورخ و فلکی مصری بود. در سال 1202 هجری قمریدر قوص متولد شد و تحصیلات خود را در جامع أزهر دنبال کرد و به تدریس پرداخت. سپس به غالب کشورهای عرب سفر کرد و در سال 1294 هجری قمری در اسیوط درگذشت. او راست: 1- ایقاظ الوسنان فی العمل بالسنه و القرآن. 2- تشنیف الاسماع بتعریف الاجماع. 3- حاشیه بر قصۀ مولداز در دیر. 4- رساله ای در اصطرلاب. 5- شرح خطبۀ مختصر سعد تفتازانی بر التلخیص. (از معجم المؤلفین)

لغت نامه دهخدا

علی کولی

(عَ)

دهی است از دهستان بلوک شرقی، بخش مرکزی شهرستان دزفول. دارای 100 تن سکنه. آب آن از رود خانه دز تأمین میشود. و محصول آن غلات و برنج و کنجد است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

علی وشلی

(عَ یِ وَ)

ابن یحیی بن راشد وشلی زیدی یمنی. فقیه متولد در سال 662 هجری قمری وی در سال 777 هجری قمری در صعده درگذشت. او راست: الزهره علی اللمع. (از معجم المؤلفین از ملحق البدرالطالع زباره ص 183 و تراجم الرجال جنداری ص 25)

لغت نامه دهخدا

علی وصفی

(عَ یِ وَ)

علیرضا علی وصفی، ابن حسین بن سلیمان اسپارته ای رومی حنفی. مشهور به وصفی. رجوع به علیرضا (ابن حسین...، شود

لغت نامه دهخدا

علی محلی

(عَ یِ مَ حَلْ لی)

ابن محمد بن عبدالله بهرمسی محلی شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابومحمد. شاعر بود و در سال 765 هجری قمری در بهرمس از توابع محله متولد شد و در سال 841 هجری قمری در محله درگذشت. اوراست: 1- دیوان شعر. 2- قلائدالنحور لمهور الحور. (از معجم المؤلفین از الضوء اللامع سخاوی ج 5 ص 314)
ابن اسماعیل بن ابراهیم بن جبارۀ کندی محلی سخاوی مالکی. ملقب به شرف الدین و مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن جباره. رجوع به علی (ابن جباره...) شود

ابن محمد بن عبدالله بهرمسی محلی شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابومحمد. شاعر بود و در سال 765 هجری قمری در بهرمس از توابع محله متولد شد و در سال 841 هجری قمری در محله درگذشت. اوراست: 1- دیوان شعر. 2- قلائدالنحور لمهور الحور. (از معجم المؤلفین از الضوء اللامع سخاوی ج 5 ص 314)
ابن اسماعیل بن ابراهیم بن جبارۀ کندی محلی سخاوی مالکی. ملقب به شرف الدین و مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن جباره. رجوع به علی (ابن جباره...) شود

لغت نامه دهخدا

علی دولی

(عَ رَ)

دهی است از دهستان کبودگنبد، بخش کلات شهرستان دره گز. واقع در 35 هزارگزی جنوب کبودگنبد. ناحیه ای است کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل و110 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین می شود. و محصول آن غلات و نخود است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

دهی است از دهستان کبودگنبد، بخش کلات شهرستان دره گز. واقع در 35 هزارگزی جنوب کبودگنبد. ناحیه ای است کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل و110 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین می شود. و محصول آن غلات و نخود است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

شعله موصلی

(شُ لَ یِ مَ صِ)

ابوعبدالله محمد بن احمد حنبلی (متوفی بسال 656 هجری قمری). او راست: ابراز المعانی من حرز الامانی. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

علی نوفلی

(عَ یِ نَ فَ)

ابن محمد بن سلیمان نوفلی. راوی است و از عبدالرحمان بن عباس روایت می کند. و ذکر او در الموشح آمده است. رجوع به الموشح مرزبانی ص 214 و 247 و 252 شود

لغت نامه دهخدا

علی مرصفی

(عَ یِ مَ صَ)

ابن خلیل مرصفی یا مرصفاوی مصری مدنی شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. صوفی متوفی در سال 930 هجری قمری او راست: 1- کشف غوامض المنقول فی مشکل الاّیات و الاّثار و أخبار الرسول. 2- مبانی الطریق فی مبادی التحقیق. 3- المقنعو المورد العذب لمن یشرب و یکرع. 4- المنفرجه. 5- منهج السالک الی أشرف الممالک. (از معجم المؤلفین از الکواکب السائرۀ غزی ج 1 ص 269 و کشف الظنون ص 1869 وایضاح المکنون ج 2 ص 549 و هدیه العارفین ج 1 ص 742)

ابن خلیل مرصفی یا مرصفاوی مصری مدنی شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. صوفی متوفی در سال 930 هجری قمری او راست: 1- کشف غوامض المنقول فی مشکل الاَّیات و الاَّثار و أخبار الرسول. 2- مبانی الطریق فی مبادی التحقیق. 3- المقنعو المورد العذب لمن یشرب و یکرع. 4- المنفرجه. 5- منهج السالک الی أشرف الممالک. (از معجم المؤلفین از الکواکب السائرۀ غزی ج 1 ص 269 و کشف الظنون ص 1869 وایضاح المکنون ج 2 ص 549 و هدیه العارفین ج 1 ص 742)

لغت نامه دهخدا

علی مصقلی

(عَ یِ مَ قَ)

ابن شجاع مصقلی. وی از دانشمندان متقدم اصفهان در قرن پنجم هجری قمری بود. رجوع به محاسن اصفهان مافروخی ص 30 و ترجمه محاسن اصفهان آوی ص 123 شود

لغت نامه دهخدا

عمری موصلی

(عَ یِ عُ مَ)

ابن علی بن مرادبن عثمان بن علی بن قاسم عمری موصلی شافعی. وی ادیب بود و در سال 1147 هجری قمری متولد شد و در 1192 هجری قمری درگذشت و در اسکدار دفن گردید. او راست: 1- دو کتاب که محتوی در حدود سی علم است. 2- کتابی در معانی و بیان. (از معجم المؤلفین از هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 769 و الاعلام زرکلی ج 5 ص 130)

ابن علی بن مرادبن عثمان بن علی بن قاسم عمری موصلی شافعی. وی ادیب بود و در سال 1147 هجری قمری متولد شد و در 1192 هجری قمری درگذشت و در اسکدار دفن گردید. او راست: 1- دو کتاب که محتوی در حدود سی علم است. 2- کتابی در معانی و بیان. (از معجم المؤلفین از هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 769 و الاعلام زرکلی ج 5 ص 130)

لغت نامه دهخدا

عمر موصلی

(عُ مَ رِ مَ /مو صِ)

ابن بدربن سعید موصلی حنفی. ملقب به ضیاءالدین، مکنی به ابوحفص. از علمای حدیث بود و بسال 557 ه. ق. در موصل تولد یافت و در سال 622 ه. ق. در دمشق درگذشت. او راست: 1- استنباط المعین فی العلل و التاریخ الابن معین. 2- الجمع بین الصحیحین. 3- العقیده الصحیحه فی الموضوعات الصریحه. 4- معرفهالموقوف علی الموقوف. 5- المغنی عن الحفظ و الکتاب بقولهم لم یصح شی ٔ فی هذا الباب. (از الاعلام زرکلی). رجوع به مآخذ ذیل شود: الرسائل المستطرفه ص 114. الجواهر المضیئه ج 1 ص 387. الزهراء ج 1 ص 56. علماء بغداد ص 158. شذرات الذهب ج 5 ص 101. کشف الظنون ص 80

ابن بدربن سعید موصلی حنفی. ملقب به ضیاءالدین، مکنی به ابوحفص. از علمای حدیث بود و بسال 557 هَ. ق. در موصل تولد یافت و در سال 622 هَ. ق. در دمشق درگذشت. او راست: 1- استنباط المعین فی العلل و التاریخ الابن معین. 2- الجمع بین الصحیحین. 3- العقیده الصحیحه فی الموضوعات الصریحه. 4- معرفهالموقوف علی الموقوف. 5- المغنی عن الحفظ و الکتاب بقولهم لم یصح شی ٔ فی هذا الباب. (از الاعلام زرکلی). رجوع به مآخذ ذیل شود: الرسائل المستطرفه ص 114. الجواهر المضیئه ج 1 ص 387. الزهراء ج 1 ص 56. علماء بغداد ص 158. شذرات الذهب ج 5 ص 101. کشف الظنون ص 80

لغت نامه دهخدا

ابی علی موصلی صالح

ابن محمد بن صالح، مکنی به ابی علی موصلی. در تاریخ بغداد گوید: وی به بغداد آمد و از احمد بن حسن بن عبدالجبار صوفی روایت کند و از وی عمر بن ابراهیم کتانی مقری حدیث کند. (تاریخ بغداد ج 9 صص 330- 331)

لغت نامه دهخدا